Hoe ben ik besmet geraakt met het VW virus?

Als klein kind met vader en moeder mee in de VW kever. Welke huidige VW liefhebber herkent dit niet? Vaak ligt hier toch de grondslag van de liefde voor de Volkswagen. Mijn eigen ouders hadden helaas geen kever en reden in auto’s van een concurrerend Duits merk. Ik was echter wel gezegend met grootouders die in het bezit waren van een bordeauxrode VW kever uit 1969. Mijn grootouders trakteerden ons, als kleinkinderen, nog wel eens op een ritje achter in deze kever. Dezelfde opa reed voor zijn werk bij het gemeentelijke Nutsbedrijf ook regelmatig in een T2 (panoramabus) waarmee hij me een keer heeft meegenomen op zijn ronde. Na dat ik mijn eerste VW bus had gekocht deed het mij erg goed dat mijn opa een rondje rond deze bus liep, en de bus zijn goedkeuring weg kon dragen. Het zijn van die kleine dingetjes die je bij blijven.

De rode VW kever van opa.

De kever is verkocht.

Op zeker moment liet de gezondheid van mijn opa het niet meer toe om zelf een auto te besturen. Aangezien mijn oma niet over een rijbewijs beschikte is het besluit genomen om de kever te verkopen. Een oom van mij heeft de kever een poos daarna weer te koop zien staan en heeft een paar foto’s van de kever gemaakt. De kever zag er op het oog nog netjes en origineel uit. De kever is in de tijd dat deze in het bezit van mijn opa was een echte binnenslaper geweest en mijn opa is ook altijd erg zuinig op zijn kever geweest.

Er wordt mij regelmatig gevraagd waarom ik, als Volkswagen liefhebber, de kever van mijn opa toentertijd niet over heb genomen. Het was zeker een mooie nette kever maar aangezien ik mijn zinnen op een eigen VW bus had gezet heb ik nooit overwogen om de kever van mijn opa over te nemen. Tja, achteraf gezien…

Met dank aan mijn oom W. van Dijk voor het beschikbaar stellen van onderstaande foto’s.